موج تازهای از بحران در موزه لوور، بزرگترین و مشهورترین موزه جهان، نگرانیها درباره آینده این نماد فرهنگی فرانسه را به اوج رسانده است. تنها چند هفته پس از سرقت ۱۰۲ میلیون دلاری جواهرات در روز روشن، این بار نشت آب در بخش مصرشناسی، ۳۰۰ تا ۴۰۰ سند و ژورنال پژوهشی تاریخی را در معرض آسیب جدی قرار داد.
به گزارش فرانسپرس و سپس تأیید فرانسیس اشتاینبک، معاون موزه لوور، حادثه نشت آب روز ۲۶ نوامبر (۵ آذر) کشف شد. آب از یک شیر معیوب در سیستم گرمایش و تهویه قدیمی، از سقف بخش مولین (محل نگهداری اسناد) چکه کرد و به اسناد مصرشناسی متعلق به اواخر قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم نفوذ کرد. اشتاینبک تأکید کرد که این اسناد «بسیار مفید اما بههیچوجه منحصربهفرد نیستند» و هیچ اثر میراثی اصلی آسیب ندیده، اما اعتراف کرد که سیستم گرمایش «کاملاً غیرقابل استفاده» و از مدتها پیش از کار افتاده بود؛ سیستمی که قرار است از سپتامبر ۲۰۲۶ بهطور کامل جایگزین شود.
این فاجعه کوچک، تنها ۴۵ روز پس از بزرگترین سرقت تاریخ لوور رخ داد: چهار سارق در اکتبر ۲۰۲۵، در هفت دقیقه و در روز روشن، جواهراتی به ارزش ۱۰۲ میلیون دلار را ربودند و گریختند. آن سرقت نه تنها آبروی امنیتی موزه را برد، بلکه گزارش تند سازمان حسابرسی عمومی فرانسه را به دنبال داشت که صراحتاً اعلام کرد: «اولویت دادن به خرید آثار هنری گرانقیمت بر تعمیر زیرساختهای فرسوده، لوور را به گروگان خودش تبدیل کرده است».
حالا لوور برای جبران کسری بودجه، دست به دامن بازدیدکنندگان غیراروپایی شده: از ابتدای دسامبر، بلیت برای گردشگران آمریکایی، بریتانی، چینی و سایر کشورهای خارج از اتحادیه اروپا ۴۵ درصد گرانتر شد و به ۳۲ یورو رسید؛ تصمیمی که سالانه ۲۳ میلیون یورو درآمد اضافه میآورد، اما همزمان چهرهای طمعکارانه از این موزه تاریخی ترسیم میکند.
لوور که در سال ۲۰۲۴ بیش از ۸.۷ میلیون بازدیدکننده داشت (۶۹ درصد خارجی)، اکنون در وضعیتی پارادوکسیکال به سر میبرد: ثروتمندترین موزه جهان از نظر تعداد آثار و گردشگر، فقیرترین موزه از نظر زیرساخت و امنیت. بنایی که در سال ۱۵۴۶ بهعنوان کاخ سلطنتی ساخته شد و از ۱۷۹۳ موزه عمومی گردید، با بیش از ۳۵ هزار اثر (از مونالیزا تا مجسمههای مصری)، هنوز با سیستمهای گرمایشی قرن نوزدهمی اداره میشود.
این سلسله حوادث، پرسشهای جدیتری پیش میکشد: آیا لوور دیگر صرفاً یک موزه است یا به انبار پرزرقوبرقی از آثار بیحفاظ تبدیل شده؟ وقتی در روز روشن جواهراتی به ارزش یک هواپیمای مسافربری ربوده میشود و چند هفته بعد آب از سقف میچکد، دیگر نمیتوان این رخدادها را «حوادث موردی» نامید؛ اینها نشانههای آشکار فروپاشی تدریجی یک نهاد فرهنگی است که روزی نماد شکوه فرانسه بود.
در حالی که مسئولان لوور از «تحقیق داخلی» و «خشک کردن و مرمت اسناد» سخن میگویند، افکار عمومی فرانسه و جهان بیش از پیش به این نتیجه میرسد که بزرگترین موزه جهان، خود قربانی بزرگترین غفلت مدیریتی شده است.
لوور، این روزها نه فقط موزه هنر، که موزه سرقت، نشت آب و نابسامانی است.
